Anna Birreck
Dor sus wat dörch de Twiegen von de grote Ficht. Sien Fell weer rotbruun, meist so as dat von Reinke den Voss. De weer dat ober nich. Wie schull een Voss ok woll boven in den Dannboom rinkomen. To ’n Klattern sünd siene Krallen nu mol nich mookt. Hansi, de Eekkoter weer dat. He sprung von een Telken no den annernun keek neeschierig no ünnen. Dor lepen Minschen in ’n Holt ünner de Bööm rüm. Se harrn een Korv tohölp, wo se alle Ogenblick wat rin leggen deen. Wat sochen de denn dor?
Wohrhaftig, de nehmen de Dannentappen op, de Hansi al ganz afgnault harr. De Dannensoot, de dor twüschen seet, weer nu mol för Hansi een feine Mohltiet. Nu weern de Tappen ober doch kohlknabbert, wat wullen de Minschen dor nu bloots noch mit? Neeschierig kek Hansi von boven dool. He höör, dat de een to den annern sä, de Dinger kunnen se fein bruken för een Gesteck oder to ’n Basteln. Komischen Kroom. De Minschen dünken sik doch jümmers wat slauer as de Deerten, un nu nehmen se sogor wat mit, wat Hansi nich mehr bruken kunn Dat müss he jo woll reinweg sien Froo, de Hanseline , vertellen. Mit grote Sprüng flitz he dörch de Bööm no Huus to. Ganz an annern Enn von dat Holt in een dichten Dannenboom ganz boben in de Spitz harrn se sik een Kogel boot. Kogel heet dat Neest von den Eekkoter. Dat is ründüm toboot un hett bloots een Lock to ’n rinkrepen.
Hanseline seet to Huus in den Kogel un harr al lang op Hansi töövt. He schull op de lütten Hansikinner oppassen. Se wull jo ok mol los. De Kattekergören toven ünner de jungen Dannen wat rüm un smeten mit allens, wat se dor so funnen. Hansi keek sik dat an un harr een Idee. So een afgeknabberten Dannentappen weer doch seker ok een fein Speeltüüg för sien Kinner. Villicht weern de Minschen jo doch gornich so dumm, wenn se de Dinger mit no Huus nehmen