Betere Tieten

Birgit Lemmermann

Lesehilfe: Lies a, aa, ah, o, oh, oo wie „o“ in Sorgen; g, gg wie „ch“ und das „t“ am Wortende nicht mit.

Ik glööv, dat mien Mama dat ganz goot maakt mit mi. „Se schafft dat“, seggt Oma. Mama arbeit’ un ik gah na School. Veerte Klass bün ik. „Du büst al groot”, seggt Oma. Mama seggt dat ok. Wenn se avends noch ‘n Tuur weg mutt. Kurs geven an’e Volkshochschool. Mama maakt dor sowat för annere Mamas, de arbeiten doht, dat de sik mal entspannen künnt. „Ik bün nich in’n Stress“, seggt Mama. Ik glööv aver doch. So faken kann ik nich an’e verkehrte Steed stahn. Mama överleggt jümmersto, wat för mi goot is. Mannigmol knippt mi de Buuk un ik kann nich inslapen, avends in’t Bett. Aver ik segg dat Mama lever nich. Wenn ik wat heff, mutt ik glieks Kügelchen eten, von’e Planten maakt. Dat geiht jüst noch, de Kügelchen sünd ut Zucker, wat egens jo nich gesund is. Beter aver as de Dropen. „Dar is Akohol binnen“, seggt Mama, „keen Schnaps.“ Also is dat nich gefohrlich för mi.
Lesde Week bün ik op en annere School komen. Dat is beter för mi. Ik mutt nich mehr so wiet fohren un morgens nich so fröh rut. De ole School, dor hett Mama mi hinfohrt, aver nu is dat to komplizeert, Mama gifft doch ehre Kurse. De ole School wörr to allereerst bi uns, un denn sünd wi ümtogen, op’t Land. In’e Stadt is dat slecht för Kinner, toveel Autos, de stinkt, un as Kind kriggt man denn blots wat von al den Larm un ok von de Autos. Hett nich blots Mama seggt. Papa hett dat ok seggt. Un Papa, de wörr ok toeerst bi uns. Aver denn müss he na siene nee Fründin hin. De nee School is nu wedder hier, in uns Dörp, so as wi. Dar kann ik ok Frünnen finnen. An’e ole School bün ik komen, wieldat Kinner in de normale School to fröh wat leisten mööt. Dar, wo ik wöör, dar schullen wi jümmers singen un malen. Keene Noten. Malen is beter, hett Mama seggt, ok, wenn en Kind keen Zensuren kriggt. Mi is dat eens. In’e nee School gifft dat Noten. Nich so veel Singen un Malen. Finn ik egens ok beter. Denn makt enen tominst wat för de School. So as Kind.
Mama ehre Fründin wöör hier. De ehr Jung güng mit mi in ene Klass. Veerte ok. In’e ole School. Mama hett seggt, de Mama von dissen Jungen överleggt dat ok. Of de School noch goot is för em. Mama hett seggt, ik schall överleggen, of ik de nee School ok för dissen Jung empfehlen kunn. Ik glööv, in Mathe kann he dat schaffen. Reken kann he. Aver sik glieks an de Noten wennen? Ik weet nich. He schafft dat woll ok nich, allens optohalen, wat uns Klass al makt hett, in Mathe. Ik weet ok nich, of em de Mappen gefallen künnt, de wi hebbt. Wi hebbt jümmers so Kopien un nich allens sülvst schreven un wat dorto malt, wat passen deit. As de Fründin-Mama dor wörr, hebbt wi an’e Kökendöör luurt. Un höört, dat de Fründin-Mama överleggt, ümtotehn. In’e Stadt. „Dor gifft dat betere Scholen“, hett se seggt. Mien Fründ ut miene ole Klass weet ok nich, of de dor singen mööt. Orer of Comics verboden sünd. „Villich dröff man dor echte Turnschoh antrecken, bi Sport“, heff ik mienen Fründ ut de ole Klass seggt. Villich kann em dat tröösten. In unse School hier in’t Dörp dröff man. Un wi Jungens dröövt de Deerns kloppen. De wehrt sik aver, un loopt nich glieks na de Schoolmestersch un blarrt. „Echte Zegen“, heff ik seggt to em. He is ganz niedsch un müch ok an de School hier in’t Dörp. Villicht kann sien Vadder em helpen. De is dar bi jüm mit in’t Huus. Dat heet, nich jümmers. In’e Week is he weg op siene Arbeit. Mama hett seggt, dat is enfach, dat Öllern denn tohop blievt. Ik finn Deerns blöd. Ik wüll ok keene Verliebte hebben. Dat is mi to komplezeert. Siet Mama den neen Fründ hett, is hier Stress. De weet nich, wat se wüllt. He finnt, ik schall Football spelen. Mama seggt, dat is nich goot för Kinner, so fröh al de Leistung. Se hett mi verspraken, se wüll en Danztheoterkurs söken för mi. Gifft dat aver nich hier in’t Dörp. Wi mööt sehn, of se mi fohren kann. Villich schall mien Fründ ut de ole School dar ok hin. Denn künnt wi uns dat ümgahn laten mit dat Fohren, siene Mudder un miene. Wenn he nich ümtrecken mutt. Ik glööv nich, dat enen ut de nee School dar hin wüll. An miene nee School kriegt de Kinner von jüm ehre Öllern Geld, wenn se ’n Een schreven hebbt. De Slechteren ok för ’n Twee. „Wenn enen wat schafft hett, schall he ok belohnt warrn“, hett Mama seggt. Ik krieg nu 50 Cent för ’n Een. Ik heff al allens ophaalt in de nee School. Wenn se mi fragen wöör, wöör ik seggen, ik finn dat heel goot so, mit dat Geld för de nee School. Ik hoff, se kriggt noch mehr to dohn, dat se nich al wedder överleggt, of de School goot noog is för mi.
Ik finn, för mi is dat goot noog.
Ok den neen Kerl, de mi op’t Klavier wat bibringen schall, finn ik goot. Mama harr mi ierst bi so ene Fro anmeldt, de schull goot för Kinner ween. Dar müssen wi aver noch wieter fohren as na de ole School. Un denn wörr dat för Mama toveel. Nu is dat beter so. Papa hett seggt, wo he wahnt, is ok’n gode School för Kinner in mien Öller. Vereene gifft dat dar mehr as hier bi Mama un mi. Ik denk blots, siene nee Fründin wörr miene lütten Hamsters nich so nett finnen. Oma un Opa möögt de Hamsters lieden. Oma kann Mama dat seggen. Dat de Hamsters bi Oma un Opa wahnen wüllt. Ik ok. Dat kann Oma ehr seggen. Dat se denn ehre Kurse in Ruh maken kann, un ok de Arbeit. Dat mit de School is mi liekers egol. Ik kann ok bi Oma un Opa wat lehren. ’n Vereen warrt de dar woll hebben, dat kann Oma Mamas Fründ vertellen. De twee Hamsters weet al Bescheed. “Dar warrt ji dat heel goot hebben”, heff ik seggt to jüm. Keen Stress un so. De beiden weet, dat ik mi för jüm dat Beste utdenken do. Ik heff den Koffer al ferdig. Mit ene Eck för de beiden dar binnen. Ik heff ’n olligen Bülten Hau in disse Eck packt, dat de sik nix doht op’e Reis. Un denn geiht dat los. De warrt sik wunnern, wat enfach dat geiht, allemann warrt de sik wunnern. „Wi sünd al groot. Un echt verstännig”, heff ik de Hamsters seggt. Un wenn de Mama von mienen olen Fründ wedder nich weet, na welkeen School he nu al wedder schall, denn künnt wi em jo ok noch nahalen.

Menu Title