Birgit Lemmermann
Lesehilfe: Lies a, aa, ah, o, oh, oo wie „o“ in Sorgen; g, gg wie „ch“ und das „t“ am Wortende nicht mit.
„Bo mi doch mol’n lütten Schuppen”, see Mama to Papa. Sowat müss se woll hebben, för de Harken un ehren Platthoker un de annern Soken för’n Goorn. Ik kunn dat al sehn,disse Schuppen schull ehr egen Instellung to’t Leven sichtbar maken. Un se dach ok, dissen lüttjen Schuppen kunnen wi – dat heet, ehr Kirl- jo sülvst maken, ut ollet Boholt, ‘n poor Döörns un Finsters von’n Sparrmüll un denn buntig anmolen. -”Köst nich veel un sütt individuell ut”, see se. Un: „ De Ferdiggoornhüs ut’n Katalog gefallt mi wieso nich. De hebbt de Navers ok al all”.
Olt Holt harrn wi noog, denn wi, dat heet miene Öllern, sammelt allens. Ok dorför wörr so’n Schuppen good to bruken, as dröög Loger för all jümehren Schiet,- un dat wörr denn ok dat Hauptargument, för Papa. De egentlich keen Praktiker is, wenn man as Kind sowat seggen dröff. Over man kann jo an siene Opgaven wassen. Dat heff ik over nich luut seggt. Twee Wekenennens wörrn för den Fomilienfreden perdü. De Ollen kregen sik al över den Standoort in’e Wull; dat Saagen köst mienen Vadder acht nee Saagblädder un’n nee Stichsaag; ik wull nich mehr mit Papa snacken, wieldat de mi nich sagen leet un in’e Köök brenn Mama de nee Pann swatt, as se wat dorto seggen wull. As de Eckpielers al fast stünnnen, kreeg mien Papa den Gebel op’n Kopp , un as dat ganze Ding fertig wörr, pass de Döör nich. De Finsters harrn se ok vergeten, over dat maakt woll nix – wat bruukt’n Hark Licht!? Güstern avend is mien Papa fertig worrn. Over schöön sütt’ egentlich nich ut, ditte Schuppending, ok nich bannig individuell. Ik hebb over nix mehr seggt. Minschliche Motivation dröff man nich angriepen. Uterdem laat sik al so veele Öllern scheden.
Ik glööv, Mama tövt op den Wedderbericht. Störm schall dat geven un Störm, soveel kann ik sehn, hullt disse Schuppen nich lang ut. Un wenn doch, denn, glööv ik, geiht Mama mit’n Vörschlaghammer in’n Goorn, wenn Papa bi sien Sport is. Ik glööv, nu bün ik an’e Tuur. Dat se blots beide miene Öllern blievt. ‘n lütten Schuppen för de Harken warr ik woll kriegen. Mien Grootöllern nämlich, de hebbt dat ganz geern ‘n beten ollig in unsen Goorn, dat dat ok wat hermaakt, för de Lüüd. De gefallt disse Goornhüs ut’n Katalog. Mi ok. Un Mama hett bald Geboortsdag.
