Christine Behrens
Wat ’n Fro wierd is, dat is op de ganse Wilt verschieden. Welk wierd bannig düer för Veeh köfft, annere woller, de wierd na de Hochtiet piert un sogor dootquält, wenn de Brutschatz nich överkummt. In us Dörper güng dat fröher jümmer dorna: „Groot mutt bi groot blieven”, un har de Deern nix nich inne Melk to krömen, künn se dries dat Freen vergeeten. Dat de Tieden sick bi us bannig ännert hebbt, dat welk Froons al Register teht, dat se den Kirl anne Knipp kommt, dat schall mit mien Bispill dütlich wiern.
Dor kummt doch so’n jungen Vadder in’n Laden un will ’n Barby-Popp köpen. He froogt, wat de Popp köst, de so antoogen is, as wenn se jüss Urlaub anne See maakt. 39.90 seggt de Ladenswingel. „Un wat köst de mit dat Motorrad?” Jüst so veel, word em seggt. Dor sitt ok een Barby-Popp in’n Auto. „Wat köst de?” De köst ok 39,90! „Un de Popp dor mit de feine Villa?” Ok 39,90, seggt de Ladenswingel.
Dor steiht noch so’n fein opkleihte Barby-Popp. „Wat köst de denn?” „De köst 199,90 Euro”, seggt de Verköper. „Mien Tiet noch mol, worüm is de denn so düer?” „Tja,” seggt de Ladenswingel, „de is so düer, wiel at se von ehrn Ken scheeden is.” „Un dat se scheeden is, dat maakt ehr so düer?, worüm dat denn?” De Verköper antert: „Nu hüürt ehr dat Ferjenhus anne See, dat Motorrad, dat Auto un ok de Villa.”
