Detlef Kolze
So mookt wi dat, brabbel de Oole vör sik hen un hau op’n Disch. Ik mook mi op miene lesten Daag noch sülfstännig. Ik produzeer Beleefnissen för de Minschen, dat se opletz keen klaaren Gedanken mehr in ehrn Kopp kriegen köönt. Ik warr Erlebnis-Erfinder för allens in’t Leben, so’n richtigen neemoodschen Beleefnis-Inschenöör.
De Oole schüddel mit’n Kopp. Harr he nu worraftig een an de Marmel kreegen? Beleefnissen ruutklamüüstern! Man he harr dat ja graad in’t Blatt lesen – door wullen se ’n Auto verköpen, un in’n Pries mit binnen steken schull dat Afholen sien. Man dat weer keen normaal Afholen vun’n neeje Benzinkalesch, nee, dat weer ’n „Erlebnisabholung“.
Dunnerslag, weer em dat in’n Kopp schaten, door is doch wat to moken. So kannst den heelen Alldag vullstännig op’n Kopp stellen. Förwiss, Urlaub as ’n grugelige Wuselee vun nix as ’n lange Keed vun Beleefnissen gifft dat all. Etenmoken un eten kannst ook all as Beleefnis kriegen, Inköpen ook.
Man wat is mit all dat annere? sinneer de Oole. Worüm schast du nich ook dat Slapen as Beleefnis op de Been kriegen? Nu ja, wenn he sülbens mit siene Leefste an’t Knudeln un Swiestern weer, denn kunn ’n dat woll ook as Beleefnis ansehen. Man villicht weer ja ook mit dat normaale Slapen wat to moken. To’n Bispill dat bi sien Fru bunte Luftblasen ut de Nääs blubbern, wenn se an’t Snorken keem. Or dat se sik ’n Mini-Stroboskop implanteeren leet, dat bi’t Aten in de Nacht Flackerlichter utsenden dä?
Man villicht weer’t noch intressanter, wenn de Bettwäsch un de Kleddaasch för de Nacht vullstännig döörsichtig mookt un anlücht ward, dat he den nakelten Lief vun sien Fru de heele Nacht goot sehen kunn. Beleefnis-Bettwäsch un Beleefnis-Nachthemden – sowat kunn ’n doch maal vörslahn. Un wenn een morrns ünner de Bruus geiht, denn ward de heele Kabien illumeneert un mit Töön utstaffeert, dat ’n dat Beleefnis-Afbrusen beleben kunn, as weer de Minsch jüst merrn in’n Urwald or ünner’n Waterfall.
Un wenn du op’n Pott geihst, denn funkelt un blubbert dat ut de Schöttel, as seet de Minsch all direktemang op’n Hilligen Graal or tominnst op’n Wunner-Blubber-Pott. Un wenn du dat Pappeer anfaten deist, denn singt di dat eerstmaal ’n Arie vör, un bi jeden Puups gifft dat ’n Tusch.
Dunnerslag, sinneer de Oole. Dat ward lopen. Ik mook ’n Geschäft op un verdeen mi noch ’n güldene Nääs mit all de Beleefnissen in uusen Alldag – bi’t Slapen un Opwaken un Afbrusen un Pupen un Tähnputzen un Haarkämmen un Nääspopeln un wat nich noch allens.
De Oole keem in Füür. So geiht dat, door weer he vullstännig seker. Dat ward de Welt vullstännig verrückt moken.
