Gerd Bahr
Wullt du mol Stüürmann oder Koptein warrn, muß du di von ´e Peek op so Stück för Stück hocharbeiden. Du fangst as Moses oder Jung an, stiggst no ´n fastsette Tiet op ton Lichtmatroos, warrst mit de Tiet Matroos, föhrst noch ´n tietlang un geihst denn op Seefohrtschool. Doar kannst du nu dien eerst Patent moken, kannst ober ok dörfallen, so is dat nich. De Patenten sünd von Ünnerscheed. Dat gifft lüttje un groote Patenten, kummt op an, wat di so vörsweewen deit un wat du di sülben anmoden wullt. Vör ´t Kopteinspatent mutt jeedeen eersmol ´n Stüürmannspatent moken.
Nu weern dor in ´e Seefohrtschool von Grönendiek in Ollann mol weller ´n poor junge Stüürlüüd an ´t Büffeln, wullen jümme neegst Patent moken, as de een von jümmerrn in Ünnerricht – dat weer nomiddags so bi Klock dree uten – anfüng, ünnern Disch rümtowöhlen. Ganz sachten hol he ´n Thermosbuddel un ´n Kaffeetass vörtüüg, stell de vör sick op ´n Disch, wickel ´n lütt Paket mit Bodderkoken ut, gööt sick ´n Tass Kaffee in un wull nu eerstmol Kaffeetiet moken. De Seefohrtslehrer Lührs stünn wieldes mit ´n Rüch to sien Schöölers an ´e Tofel. As de sick ümdreihn dä un dat Spillwark sehg, keek he ganz verboost un sä : „Wat is denn mit se los, Meyer? Se könnt doch nich eenfach merrn in Ünnerricht anfangen, Kaffee to drinken. Dat geiht doch woll nich, wi hebbt noch keen Paus.“ „Doch, Herr Lührs,“ sä Meyer ganz evenmödig, “ dat is jo man so, weet se, de Königin hett vondoog Geburtsdag, un bi de bün ick egentlich to Klock dree inlodt. Nu kunn ick de Inloden jo man nich annehmen, wieldat ick hier nix versüümen dröff. Se hett mi deswegen Kaffee un Koken mitgeven. So, un nu Klock dree sitt de annern all bi ehr in ´e böste Stuuv un drinkt Kaffee.“ „Bi wat för ´n Königin?“ frög Lührs. „Bi uns Königin natürlich,“ sä Meyer. „Weet se, bi uns to Huus is uns Mudder de Königin.“ „Wenn ´t so is,“ sä Lührs, „denn wöllt wi de Königin de Ehr andoon un Paus moken.“
