Gerd Bahr

Lesehilfe: Lies a, aa, ah, o, oh, oo wie „o“ in Sorgen; g, gg wie „ch“ und das „t“ am Wortende nicht mit.

»Legg mi morrn fröh vör ’n Huus de Plückerledder mol eben op ’n poor Appelkist’n. Du weeßt jo, op de Veeruntwintigfootledder hebb ick anner Johr de Matratzen ganz goot afklopp’n kunnt. Un bi de Gardin in’e Kommer muß‘ Du mi ok noch eben help’n, denn för de oole wackelige Trittledder hebb ick bannig veel Manschett’n. Du harrst jo al lang mol ’n neue kööp’n kunnt,« sä Liesbeth Becker obends, as se mit ehr’n Hermann to Bett gohn dä. Hermann weer düsse Doog, wo sien Liesbeth an ‚t Gründlichmok’n wör un in Huus all’ns öber Kopp stohn dä, opleevst weller an Bord gohn. Se harr dat mol jüst weller fein hinkreeg’n. Meis‘ jedes Johr, wenn he Vörjohrsdag mit sien‘ See – Ewer ton Bormteer’n op ‚e Warft ligg’n dä, füng se mit ehrbool‘ Gründlichmok’n an. Hermann wör denn jümmer froh, wenn he morrns al bitied’n ut’n Huus komm’n dä un se nich jümmer mit em rümquark’n kunn.

Den annern Morrn güng ‚t denn ok glieks weller los: »Nu pedd mi doch nich‘ jüst op den frischfeudelt’n Footborm! – Den Utguß in ‚e Kök hebb ick man eben eers‘ reinschüert, un nu kleis‘ Du mi all’ns weller in. Kiek Di bloß mol den Woterhohn an. .., tool weller vull Seep’nschuum. Du glövs‘ jo goar nich‘, wat dat för ’n Arbeit mok’n deit, den mit Sidol richtig blank to krieg’n. – Nee, mit jau Mannslüüd is dat jümmer datsülbe, ji hebbt eenfach keen Geföhl för uns Arbeit.« -»Hest jo Rech‘, Liesbeth, ick wull mi jo man bloß wegen de witte Gardin de Hand’n afwasch’n. De Plückerledder wör nämlich orig stövig. Ick hebb se Di ober glieks ’n beten afwischt, dat de Matratzen man jo nich‘ schietig ward.« Hermann harr afsluuts keen Lust, sick mit ehr antolegg’n, un segh to, dat he nu man gau de Gardin doolkreeg. – Mit de oole hölt’n Trittledder ünner ’n Arm pedd he denn ganz vörsichtig op sien wulln Söck’n dörch de Kök rin Flur un denn de Trepp no boben hoch. In ‚e Kommer leg’n de oprullt’n Bettvörleggers vör ‚t Kleederschapp. Doar müß he man oppass’n, dat de Ledder doar nich achterhok’n dä. Op ‚e rechte Siet vör de Speegelkommood – hier seet de Fastsetter von ‚e Gardin – köm se nu to stohn. – Mit ’n Schruubentrecker in ‚e Hand steeg he hoch, slög dat linke Been boben öber de Holm’n hinweg, so dat he nu op beide Sied’n von‘ e Ledder freihännig stohn kunn. He harr ehr sotosegg’n twüschen de Been. Düsse Oart von Leddern hebbt op beide Sied’n Treem’n.

Op halbe Höcht sorgt ’n Keed doarför, dat se nich ut’neenrüscht. – Nu mutt bi sien de Keed jo wohl nich mehr ganz fastseet’n hebb’n, denn jüst as he de Gardin bisietschob’n harr un den Schruubentrecker ansett’n wull, füng se an, sick breetbeenig to mok’n. Se ruck so Stück för Stück jümmer ’n beten wieter ut’neen -, un denn gäv ‚t mitmol ’n ganz lang’n Rutsch -. Hermann seet palloors op’n Footborm, un de eene Holm harr sick ünner de Speegelkommood wrangt. – Hart stött harr he sick ton Glück nich‘. Bloß op’n Footborm un an’e ünnerste Kommood’nschuuv seet’n poor orige Smarr’n. Liesbeth harr den Krach ünn in Huus hört un wör nu gau de Trepp hochfielt. -»Dat müß jo komm’n mit dat oole Dings! Hest Di doch hoffentlich nix doon ? – Harrs‘ Di dat Genick breek’n kunnt.« -»Nee, is nochmol gootgohn, un nu quark man bloß nich wegen de lütten Smarr’n op’n Footborm un an’e Kommood. De warr ick wohl weller wegkrieg’n. Un vondoog ward nu glieks ’n neue Aluledder köfft.«

Wegen de Opreeg’n hett Liesbeth dat Quark’n denn ok vergeet’n. Annerthalv Stünn loter stünn ehr Hermann op’n neue veertreemige Aluledder un nöhm de Gardin af. De Smarr’n op’n Footborm un an’e Schuuv hett he noher ’n beten öbersleep’n un mit Bohnerwass inreeb’n. -To sehn sünd se allerdings vondoog jümmer noch so eben.

Quellenangabe: Gerd Bahr, „Wenn de Sünn höger stiggt“, Quickborn – Verlag Hamburg