Gerd Bahr

In de letzten Johrn heff ick af un an al mol ´n Reis op een von mien Frünn jümme Containerscheep mitmokt. Dat sünd so ´n poor Sößdusendtünner. Se warrt as Feederscheep betekent un tellt noch mit to de Küstenscheep, sünd sotoseggen de Nolööpers von de fröhern Kümos.

Kummst du denn dor no boben op de Brüch, de so veer bit fief Stockwark hoch liggen deit, hest du dat Geföhl, as keemst du in een Schalt- oder Överwachungszentrool von jichtenseen technische Anloog. Du finnst keen groot Stüürrad mit Speken, blankschüürtes Nachthuus mit Kompaß un ok keenen Maschinentelegrofen mehr. Nee, dorför sühst du ´n groot Schaltpult mit ´n ganzen Barg Computerknööp , Schalters, Kontollüchten, Bildschirms von de elektronische Seekoort un Radarapparoten, Sprekfunk- un Telefonhörers un, dat kannst mehrst nich glöven, so ´n lütten Sticken – Joystick heet se den – ton stüürn. Dat Bedenen von all düsse Inrichten kannst in Sitten af. Twee komodige Stüürmannsstöhl, de sick rundüm dreihen lot, stoht vör dat Pult.

Wenn in den Coputer alln´s richtig ingeven worrn is, stüürt sick so ´n Schipp von ganz alleen. Op den Bildschirm von de elektroonsche Seekoort sühst du, wo dat Schipp sick as lüttje Streek op den instellten Kurs bewegen deit. De Wachoffzier weet jeedtiets de Positschoon von ´t Schipp. Mitlööpers, Entgegenkommers oder Dwarslööpers, so nömt Seelüüd anner Scheep, de in Sichtwiet ünnerwegens sünd, lot sick ok bi den dicksten Dook, bi Sneidrieven oder Regenschuern op ´n Radarschirm utmoken.

Nu weer ick mol weller mit an Bord op de >RIJA<. De Reis güng von Hamborg ut no Helsinki. Nachts Klock dree leepen wi ut. Ick seet blangen Koptein Harald op den tweeten Stüürmansstohl, as dat mit eenen Slag so dookig warrn dä, dat keen Lüchttünn, Lüchtfüer un ok von anner Scheep de Positschoonslampen nich mehr to sehn weern. Över UKW-Funk feller Harald bi de Revierzentrool Radarberootung an. So is de >RIJA< denn mit Help von all de neemoodschen technischen Inrichten ohn Makamenten de Elv bit Brunsbüttel dooldampt.

Nu frogt sick amenne de een oder anner, de dat hier lesen deit, wo woll unse Vörfohrn dor fröher mit kloarkommen sünd, as dat sowat noch nich geven hett. Dorvon weet oole Kruutsanner Schippers jümmer noch wat to vertellen. So ward de Geschicht von den Koptein Willem Breckwoldt jümmer ins weller vertellt: De harr ´n smucke Brigg von 80 Tünn un seil foken no Ingland. Söß Mann weern bi em an Boord. Mit ´n ganz eenfachen Kompaß, Handloot un Överseilers keemen se jümmers dorhin, wo se hinwull´n un ok weller in jümme Heimathoben op Kruutsand. Wenn dat op so ´n Seereis mol dick von Dook warrn dä, leeten se sick Tiet. Denn wür de Anker wegfiert oder se leeten sick drieven, bit dat weller opkloarn dä. Nu keem dat ober ok ins vör, dat se wiel de Tiet, wo se sick harrn drieven loten, doch ´n orige Eck wegdreeven weern un nich mehr recht wüssen, wo se mit jümme Schipp stünn´. Denn müß de Positschoon jo neu fastleggt warrn. Dat leep so af. Koptein Willem geev denn Order: – Looten! – Een von de Jungs müß nu gau dat Bleiloot, wat an ´n lange Lien anknütt weer, butenboords smieten un bit op de Grund sacken loten, so dat sick dor denn Schiet, Slick oder Sand afsetten kunn. Wenn he dat Loot weller boben harr, leep he dormit no ´n Koptein hin. De hööl sick dat Loot denn ünner de Nees un wüß genau, wo se weern. Sien Lüüd kunnen dat nich recht glöven, hölen dat för Spökenkroom un wull´n em deswegen bi Gelegenheet mol op de Proov stellen.

Nu weer dat in Oktober achteinhunnerttachuntachentig, as se mit n Looden Kantüffeln no London seiln schullen. De Jungs harrn Pütz vull Slick ut de Kruutsanner Hoov ünner ´t Ankerspill versteeken. Se wüssen, dat se ganz bestimmt vör de ingelsche Küst in Dook kommen dän. Wenn ´t denn mol weller heeten dä: – Looten! – schull dejeenige, de dat Loot butenboords sacken loten harr, de Schiet gau in Kittel afwischen un denn in de Pütz steeken.

Dat keem so, as se sick dat dacht harrn. Vör de ingelsche Küst weer ´t mol weller dick von Dook. Se leeten sick ´n halben Dag drieven, bit dat weller opkloarn dä. To heet dat denn mitmol: – Looten! – De lütt Hannes Bossel leep mit dat Loot no vörn, leet ´t sacken, hol ´t weller hoch, wisch dat Dings in sienen Kittel af, düpp dat gau in de Pütz mit den Kruutsanner Slick un leep dormit no ´n Oolen. De höl sick dat ünner de Nees, schüttel ´n poormol mit ´n Kopp un sä: „Kruutsand , Kruutsand , wo kummst du no Ingeland?“ – Süh, nu wüssen se ´t, jümme Koptein kunn wohrhaftig mit sien Nees navigeern.