Gerd Bahr
Dat sünd nu meist föftig Johr her. Ganz genau weer dat an 17. März 1956, as Koptein Dierk Krönk mit sien 350 Tünnen-Motorschipp >Irmgard< nomiddags Klock dree ut den Hoben von Halmstad in Schweden utloopen dä. Mit ´n Loden von 108 Stanner Holt an Bord, den gröttsten Deel ünner Deck un den Rest as Deckslooden goot staut un fastlascht, schull de Reis dör ´t Kattegatt üm Skogen rüm dwars öber de Noordsee no Dundee in Schottland gohn.
Koptein Dierk stünn sülben boben in ´t Roorhuus, un de Lichtmatros Jan stünn an ´t Roor. Bestmann Klaus weer in ´e Maschin, Matroos Fietje un Jungmann Hans kloarn an Deck op un spölen Stöff un Dreck dör de Speigatten butenboords. De lütt Moses Peter harr in ´e Kombüüs de Kaffeemöhl twüschen de Kneen un mohl den Nomiddagskaffee, wiel de Teeketel op ´n Füerherd dat Singen anfüng.
Richtig schöön Vörjöhrswedder weer ´t mit wenig Wind un kloare Sicht. De >Irmgard< lööt sick von den Sößzylinner-MAK mit sien 180 PS so richtig staatsch dör ´t kloare Woter schuven. De witte Boart vör ´n Steven weer bi düsse nee´ Maschin sogoar ´n beten grötter as fröher bi den Tweezylinner-Deutz. De 80 PS mehr möken doch wat ut. Dat Schipp leep mit 8 Knoten een Miel mehr as sünst.
As Hans dat Tablett mit Kaffeekann, Tassen un Tweeback in ´t Roorhuus op ´n Kortendisch dolstellen dä, leepen se jüst an den Füertoorn Tylö in Afstand von 3 Mielen vörbi. Nu müß de Kurs op 320° ännert warrn. Op düssen Kurs kunn de Reis nu bit Skogen wieterloopen.
Uns Küstenscheep sünd Tweewachen-Scheep. Dat heet, söß Stünn Wach, söß Stünn Freewach. Also jümmer von Klock söß bit Klock twölf un von Klock twölf bit söß hett een Deel von ´e Besatzung Deenst. Bi jede Wach mutt entweder de Koptein, Stüürmann oder Bestmann tohoop mit den Roorgänger in ´t Roorhuus ween.
Obends Klock söß, as de Sünn jüst füerrot an ´e Kimm afsacken dä, övernöhm Bestmann Klaus tohoop mit Matroos Fietje de Wach. Dierk un Klaus besnacken noch kott de Arbeit för den annern Dag un denn heet dat: „Goode Wach!“ – „Goode Ruh!“
No ´t Obendbrot güng de Freewach bit kott vör twölf to Koje, afgesehn von Moses Peter, de noch Backschaft moken un för de neegst Wach den Kaffee koken un in ´e Thermoskann kriegen müß.
De neegsten Doog leepen glatt af. Skogen hebbt se den annern Morrn Klock söß tofooten hatt. Un an 18. 3. nomiddags üm halbig veer kunnen se dwars af von Hanstholm op Jütland Kurs 265° anleggen. De Sicht weer jümmer noch goot, un de Wind weih ut SO mit dree bit veer Windstärken, för Seelüüd nix Besünners. An 20. 3. nöhm de Wind bit to söß Stärken ut OSO to. De Noordsee weer in Bewegung kommen, so dat de halwegs achterliche See de >Irmgard< so ´n beten op un dool lüchten dä. Moses Peter harr Last bi ´t Eten, em smeck nich recht wat mehr. He harr ok al mol spei´n müß. Klaus weer an ´t Spektokeln un vertell em wat von Specklollis, de bi Seekrankheit helpen schullen.
Middags bi Klock halbig een uten geev dat mitmol ´n bannigen Knall in Maschinenruum. De Slag weer so luut, as wenn ´n Mien hochgohn weer. – „Nu suupt wi af!“ meen de lütt Peter. He beber an ganzen Lief. Boben in Roorhuus legg Koptein Dierk den Maschinenhebel op – Stopp – un sä to Jan: „Versök du den Kurs to holen. Ick mutt eerstmol sehn, wat ünnen los is.“ He bleev ganz ruhig dorbi. Un doröber wunner sick Jan. Klaus weer al in Maschinenruum doolfielt, wieldem Dierk in ´t Vörbigohn – de annern dree keemen em jüst in ´e Mööt – Order geven dä, dat Seil kloartomoken un de Flagg -F- to setten.
In Maschinenruum sehg dat böös ut. Een Pleuelstangen steek in Stück un Beten in ´e tweisprungen Kurbelwann. De Kolben weer utfranst as ´n Rhabarber – allerwegens legen lüttje un gröttere Iesenstücken rüm. Klaus smeet foorts den Jockel an, dormit se weller Strom harrn un funken un telefoneern kunnen. De Jungs harrn in Ruffdi dat Notseil sett, un dat Schipp bleev vöreerst bi achterlichen Wind op Kurs. De elektrische Strom weer ok weller dor. Dierk stell den Funkpeiler an un dikteer: „Isle of May Funkfüer – 3° Backbord vörut, Stavanger Konsolfüer-Sektor B9 – 30 Streek un Bushmilts in Övergang vo B2 op A2.“ Dat Echolot wies 57 m Woter ünnern Borm an. Jümme Position weer dorno 1° 36 W, 56° 17 N. De Wind weih ut OSO mit 5 bit 7, un de Sicht weer slecht. De >Irmgard< harr sick nu ok al an Wind dreiht. De Kompaßnodel pennel twüschen 180° un 2oo°. Över Telefon snack Dierk denn mit den Assekuranzverein in Schulau un sienen Broer Gustav in Drochters. Gustav sien beiden Scheep , de >Atlantis< lösch to de Tiet in Leith (Edinburgh) un de >Gerfried< leeg in Methil (Firth of Forth in Schottland). Gustav mell sick obends halbig fief weller bi Dierk un vertell em, dat he Order an de >Atlantis< geven harr, uttoloopen, üm de >Irmgard< mit ehr Looden to bargen. Dat weer ´n goode Noricht.
23 Stünn lang smeet de See, de jümmer gröver worrn weer, jüm hin un her. Nüms kreeg ´n Oog to. De lütt Peter harr sick in ´e Kombüüs twüschen Disch un Bank in ´e Eck fastkielt. Em weer de Kloer int Gesicht totol verschooten, un he kunn ok nich mol mehr Kaffee koken, so slecht güng em dat. Dat Kökereern mök nu Fietje, obglieks em ok nich recht wat mehr smecken wull. Klaus, Jan un Hans harrn an Deck all´ns kloarmokt ton Sleepen. In Roorhuus wür alle Stünn peilt un de Position över Telefon an de >Atlantis< dörgeben.
Nachts Klock veer hett denn Radio Stonehaven mol versöcht, de beiden Scheep intopeilen. Dat klapp ober nich. As denn de nee´ Dag , dat weer de 21. 3. , in Oosten vörtüüch kommen dä, dat weer so bi Klock söben rüm, weer dat von den Regen, de över Nacht insett harr, dussig worrn. De Sicht leeg nu man bloots noch bi ´n halbe bit to een Miel. De >Atlantis< weer jümmer noch nich in Sicht. Acht Minuten vör Klock ölben keemen Klaus un Jan von de Brückennock in ´t Roorhuus rin: „Wi hebbt ehr in Sicht, so ungefähr een Seemiel achterut!“ –
Bi den Seegang hett dat denn noch ´n annerthalv Stünn duert bit de Sleepverbindung över de Ankerkeed von de >Irmgard< fastsitten dä. Eenmol is bi den Vörlööper von de >Atlantis< nochmol ´n Kardeel broken, doch dat weer in halbe Stünn denn ok weller bi de Reeg.
Nu keem dat dorop an, dat bi de hoge See dat Sleepgeschirr sowiet utfiert wür , dat beide Scheep jümmer to glieke Tiet in oder op de Wachten to liggen keemen.
Von nomiddags Klock een bit obends Klock viddel vör teihn hett de >Atlantis< de >Irmgard< no Leith insleept, wobi kott vör de Hobeninfohrt opletz nochmol de Trossen broken sünd. Dat weer nu nich mehr so slimm. De >Irmgard< fier den Anker weg un töv op ´n Sleeper ut Leith, de jüm denn nachts in Hoben rinsleept hett. De lütt Moses Peter weer wiel de Tiet ok weller „lebennig“ worrn. He versorg jüm nachts all nochmol mit Kaffee, Speegeleier un opbackte Rundstück. „Hest de Nees nu vull von de Seefohrt, mien Jung?“ frög de Koptein em. He anter: „Nu, wo all´ns glatt afloopen is, segg ick nee. So ´n Malöör kummt jo nich alle Doog vör.“
In ´t Logbook schreev de Koptein: 22. 3. 1956, 0:30 Uhr – Feierabend – .
Söß Doog hebbt se in Leith legen, bit ´n Sleeper jüm no Dundee hinsleept hett. Von Dundee ut is de >Irmgard< denn över Ostern 450 Seemielen wiet bit no Stod sleept worrn. As dor denn de Keerl von de Stoder Zeitung Dierk utfrogen wull, hett he man wenig vertellt un an Enn meent: „Wi freut uns, dat wi de Reis achter uns hebbt. Ick glöv, mit de oole Maschin weer uns dat nich passeert.“
Dierk Krönk leevt al lang nich mehr. Ober sien oole Maschin schall jümmer noch in ´n holländschen Fischkutter lopen. So is mi vertellt worrn.
