Heike Fedderke

Nu bün ik jo bewannert mit de moderne Technik, kann mit ’n Computer ümgohn un mit ’n Fax un Handy un wat nich all, un denn dach ik so:
Dat Anmellen to de Gröne Hochtiet, dat mookst du per eMail öber www.freenet.de un schickst dor glieks ’n hübsche Glückwunsch-Koort mit hin. Dat is mol wat Besünners. Anropen doot se jo all.

Een Foto mit ’n root Küssen un twee gollen Ringen söch ik bi „freenet“ ut, schreev dor noch ’n Dank för de Inloden mit rin un dat wi uns op de Hochtietsfier freuen doot, mien Heinrich un ik. So ’n Bummelee, dor bün ik nich för. Op ’n letzten Drücker, dat is nich mien Oort. Also schick ik de eMail al bitieden af. So ’n schöne eMail as ik hett seker nüms an dat Bruutpoor schickt.

Dat weer twee Doog vör de Hochtiet. Wi legen al in de Puuch, mien Heinrich un ik, un wenn wi in ’n Bett liggen doot, denn vertellt wi uns noch wat.

„Hest du uns uk anmeldt to Hochtiet?“, fröög he.

„Al lang!“, kreeg he von mi to Antwoort. „Per Super-eMail mit Glückwunsch-Koort un allens dorbi.“

„Hest denn uk Antwoort kregen, dat de eMail ankomen is?“

„Nee – nich würklich. Ober so ’n eMail kummt jümmer an, dor kannst op af!“ – „Froog man lever noch mol no!“, geev mien Heinrich dat Prieken nich op. „Anners seggt se op de Hochtietsfier to uns: Wat wüllt ji denn? Ji sünd jo gor nich anmeldt! „Un denn mööt wi an ’n Kattendisch sitten …“

Annern Dag rööp ik glieks bi dat Bruutpoor an. „Een eMail ut Wischhoben?“, fröög de Brögam verwunnert. Nee, bi jem weer nix ankomen. Ober wenn ‚t wieter nix weer, dat schull sik woll noch trechtlopen. De Hochtiet weer jo eerst den annern Dag.

Sühst du, un so weer ik doch meist in de Bredullje komen mit mien besünnere Anmellen, wenn wi op de Hochtietsfier opkrüüzt weern, to de wi woll inloodt, ober gor nich anmeldt weern.

Wo dat nu an legen hett, dat de eMail nich ankomen is, kann ’n nich mehr weten. Bi den tweten Versöök hett de Technik jedenfalls funkschoneert un uns Grötens sünd noch schriftlich enen Dag vör de Hochtiet ankomen, op ’n allerletzten Poeng sotoseggen.
Man wat nu uns Hochtiets-Geschenk to rechten Tiet ankomen is, oder wat dat weller enerwo op so ’n „Server“ verschütt gohn is, dat mag de Dübel weten. Dat hebb ik nämlich per „online-banking“ verschickt …