Hinrich Gerken
Mit Latien harr Freddy nix in `n Sinn. Dat sture Pauken för düt Fach, dat leeg em nich, – al gor nich de komplizeerte Grammatik un de velen Vokobeln. Ober wenn dat dorüm güng, dat de Klass to Huus eenen latienschen Text in dat Düütsche öbersetten schull, denn wöör he mit sien Schoolarbeiden meistens teemlich flink fardig.
He harr sik een ganze Reeg von de lüttjen Böker besorgt, wo de düütsche Öbersettung von de latienschen Texte in stünn. „Klatschen“sään wi dorto. De wöörn ton Schummeln un Mogeln dor un dorüm von de Schoolleitung un von de Schoolmesters verboden. Dor dröffen se di nich mit foot kriegen. Se harrn een handliche Grött, – so an de fief mol acht Zentimeter groot. Wenn du in de Ünnerrichtsstünn mit de rechte Hand schrieben däst, denn kunnst du de Klatsche in de flache linke Hand hollen un de Sieden mit den Dumen ümblödern. Dat füll no vörn hin gor nich op. Un wenn de Schoolmester mol dör de Regen güng, denn kunnst du dat lüttje Dings mit eenen flinken Griff in den Ärmel verswinnen loten.
Jümmer, wenn Freddy mol in de Stünn wat öbersetten schull, denn lees he dat eenfach ut sien Klatsche vör. Dat möök he so geschickt, dat de Schoolmester dor lange Tiet nich achterkööm. Freddy sien bestet Fach in de School, dat wöör dat Mogeln.
Eenes Doogs schull een Klassenarbeit schreben warrn. De Klass schull een Kapittel ut Cäsar sien „De bello Gallico“ öbersetten. De latiensche Text, de stünn op een Blatt Papier, dat de Studienroot verdelen dä.
Freddy keek sik dat eenen Ogenblick an, blöder ünner den Disch in sien Klatsche un harr ok al bald de richtige Stell funnen. – Nu kunn dat los gohn. He harr dat lüttje Mogelbook in de linke Hand un schreev in aller Roh dat Kapittel in Düütsch af. Vörsichtshalber bröch he dor noch eenen Fehler mit ünner, dat de Kroom nich so opfallen dä. As de Stünn üm wöör, sammel de Studienroot de Arbeitshefte wedder in.
No een poor Doog harr he de Arbeiden korrigeert un wull se wedder trüchgeben. Ober vörher sä he noch wat dorto: Dat Öbersetten von den latienschen Text, dat harr so halfweegs klappt. Een poor gode Arbeiden wöörn dorbi, ober ok een poor slechte, – de meisten hören to eenen goden Dörsnitt. Ober twee dorvon wull he noch mol vörlesen un seggen, worüm he bi de een as Zensuur een glatte „Twee“ geben harr, – ok wenn dor noch een poor Unebenheiten binnen wöörn.
As he dormit fardig wöör, kreeg he dat Heft von Freddy her. Jo, sä he, un hier wöör een Arbeit, dor stimm dat Öbersetten von vörn bit achtern. Blots een ganz lütten Fehler wöör dor binnen. De harr ober nix to seggen. Un trotzdem müss he dor een „Söss“ för geben. De Schriever, – Freddy -, de harr in de Mitt twee Sätze to veel öbersett. De stünnen gor nich mit in den latienschen Text op dat Blatt. De Arbeit schull jo nich to lang warrn.
Deuscheweg! De Blitz harr insloon! – Von nun an harr de Studienroot Freddy op `n Kieker un föhl em op den Tähn. Un wat kööm dorbi rut? Dat Schummeln un Mogeln platz op eenmol as een Sepenbloos. Freddy sien Tüügnis kreeg noch een „Fief“, – he bleev sitten – un müss de Klass noch eenmol wedderholen.
