Irmgard Säland
Ines is Fackangestellte bi’n Arbeitsamt in Xstadt. Ober ehr gefallt dat dor nich so goot, dorüm denkt se öber eenen Wessel no.
„Koom man mit no’n Finanzamt!“, sleit ehr Fründin Tanja vör. „Mi dücht, dor herrscht een prima Arbeitsklima. Ik bün dor geern“.Ines horkt op. Ober se kickt eerst ins no ehr Horoskop för disse Week. „Sollten Sie Ihren Arbeitsplatz wechseln wollen ist die Zeit günstig!“, steiht in dat Blatt. Na, also, dat passt jo!
Nu nix as hin no dat Finanzamt un dor vörstellig warrn! Ehr Fründin leggt een goot Woort för ehr in. So kann Ines bald bi’n Finanzamt anfangen. De eerste Dag steiht bevör. Ines, ganz hippelig, will ehr Fründin to Siet hebben. „Stoh mi bloots bi, Tanja“, beddelt se jümmerto, „anners kann ik woll glieks weller gohn!“ Dorbi klabastert ehr Hart so luut, dat se meent, jedereen kann dat mitkriegen. Tanja begööscht ehr un weet dat so intorichten, dat se alle beid in eenen Ruum to sitten koomt.
Gegen Middag ist dat ober so, dat de Chef boben in ’n Amt siene Opgoben in de Rehg bringen mutt. „Ines“, seggt he to ehr, „Si köönt mi an ’n Telefoon vertreden, wenn wat is. Ober dat Opschrieben nich vergeten! Na, dat kennt Se woll von ’t Arbeitsamt.“ – „Kloor, mi dücht, dat kann ik“, antert Ines trüchhollern.
Kuum is de Chef buten bimmelt dat Telefoon al. Ines langt no den Hörer un mellt sik so as jümmer: „Hier Arbeitsamt Xstadt, Müller!“ Wat ’n Malöör! Se markt glieks, dat dor wat scheef gohn is. Ober an ’n annern Enn blifft dat still. Üm sik nich noch mehr to blameern, reckt se den Hörer no ehr Fründin röber. De seggt in den Apporoot: „Hier Finanzamt, Fierobend!“ Uk nu blifft allens still. Wokeen dat uk is an ’n Enn, he mellt sik nich. Wohrschienlich denkt he, dat he sik vergrepen hett oder meent, de Froonslüüd dor sünd nich ganz dicht! Dorüm ober ward he nu nich wies, dat de beiden wirklich so heet: Ines „Müller“ un Tanja „Fierobend“!
Un du denkst nu „is Fieroben“! Nee, «is eerst Middag!
