Irmgard Säland
„Züh, züh, kiek mool an!”, meen Korl letzt op sienen Geboortsdag meist öberrascht to Hanne, wat sien Froo wöör, „önnig een Schinkenhäger!” Un he böör den Steenkroog nu hoch in de Luft, dat em all sien Frünnen von alle Sieden sehn kunn’n. Jo. Ober dat bleev uk bi dissen een’n Steenhäger, wo he no ole Tradition nöhmt worr, twüschen de ganzen annern Köömbuddels.
Welk von Korl sien Beseukers menen noch, de lerrige Buddel wöör winterdags mit hitt Woter in goot as Warmsteen to bruken, un een sä, dat so een 38er uk beter dunen dä, dat harr he sübst beleevt.
Jedenfalls wannern annerndags all Geschenke von Korl in’t Regool. För den nöögsten Beseuk to’n Utschenken. Ober as he ehrgüstern böös wat do doon harr bi Huus un Hoff düch em, he un sien Froo wulln sik obends al mool vörher eenen lütten Sluck von den Steenhäger gönnen.
„Wat meenst du, Hanne, den hebbt wi uns doch verdeent?!” Un Korl lees to’n xten Mool weller luut: „Schinkenhäger 38%” un freu sik. Dorbi harr Korl em doch extro wiet no achtern op’t Schapp stellt, üm em noch een beten to schonen. Man nützt hett dat nix. Jüst de schull dor jo nu an glöben.
„Tööv, ik hool twee Glääs”, sä Korl sien betere Hälft ieberig, keum ober doch bloots mit een Glas weller an. „Dat reckt”, griemel se, „wi drinkt anners jo uk man ut een!” Indes meuk Korl siek an Buddel un Deckel to schaffen un wull em jüst mit Kraft open dreihn. Tau güng he al as von sübst op. „Mann!”, rööp Korl öberrascht, „de Buddel is al open ween! Dat kann jowoll meist mich angohn! – Ober mi dücht dat doch!”
Hanne, Korl sien lütt Froo, anter em nodenkern: „Denn hebbt’s den groden Sluck woll eerst sübst probeern wull, wat!” „Sowat is jo noch nienich dor ween”, streed Korl af, „ober ik will dat nu weten!” Dormit söch he sik een lerrigen Köömbuddel her, so von 0,7 l un ee’n Trichter. Denn gööt he suttje sienen Schinkenhäger üm. Ganz vull worr de Buddel nich. Nee, so twee, dree önnige Slück fehlen woll!
„Dor kannst doch an sehn, dat de Lüüd an sporen sünd! Jungedi!”, stell Korl fast. „Tschä, dat is’n Witz!”, meen uk Hanne un griemel, „dat wat de Steenhäger dürer ween is as’n reellen Kööm mit 32% in’n Loden, dat hebbt se för sik behooln. So sünd de Lüüd! Dor höört uk dien Robert mit to, de di den Buddel schenkt hett, Korl!”
Afwesselnd nöhmen Hanne un Korl nu een von den Steenhäger mit sien 38% to Lief. Man bloots soveel, dat se nich duurn worrn. Se dachen dorbi an Robert un den sien Geboortsdag trüch. Tau nämich haarn de beiden – Korl un Hanne – em mit dat Book „Wasser ist Lebenskraft” öberrascht, wo vörn an de Innensiet noch von vergohn Johr „för mienen leven Korl von Elfriede” inschreben stünn. Wat se, ohn dat to weten, so an Robert wieter verschenkt harrn. seggt harr de jo nix.
So kann dat komen, wenn een den annern wat will. Ober nu sünd se jo weller quitt! Süst woll, Schütt! Uk von Cognac war’n duun!
