Irmgard Säland

Also, dat mutt ik di vertelln, wat mi letzt passeert is. Ik glööv, ik warr oolt! „Bün ik doch vergohn Week dorbi, buten un binnen de Fenstern to putzen. Noch so op ole Oort. Mit Woter, Lellerdook un Halflinnenlappen. Un as ik jüst so schöön de Schieben krüüz und queer dröögreev, füll mi in, ik kunn jo man glieks noch de Ecken un tapezeerten Wand’n in de Komern von boben bit ünnen een beten afwischen. Villicht haarn sik dor jo öber den Winter Spinnwöb’n breetmookt.

So, de Fenstern wöörn blank. Kunnst direkt weller dörkieken! Ik stebel tofreed mit mien Ammel inne Köök, sett em af un steeg foorms de Trepp hendool in den Keller, woneem mien Rosshoorstuvenbessen an de Wand hangt. Ober al bi de 6. Stuff harr ik doch wohrhaftig vergeten, wat ik enich in’n Keller wull! Automootsch güng ik wieter rünner, de 7., 8., 9., 10. Stuff. Ünnen ankomen keek ik mi belämmert üm.Von de een Siet strohl mi meist schobernacksch dat Inweckte an: Arfen und Bohnen, gele Plummen to’n Noeten, rote Beet un Mammelood. Von de anner Siet de Kist Ber un de fief Buddels Selterwoter. Nee, de wull ik nich holen, dat wöör dat nich! Ik kratz mi an’n Achterkopp un füng an mit mir sübst to snacken: „Wat wuss du hier? Wat wöör dat noch, wat du holen wuss?“ Meenst, mi füll dat weller in? So’n Schiet ober uk, ik kunn mi eenfach nich dorop besinn’n! Ik stünn dor as fastnogelt op een Plack. Mit mien rechte Hand streek ik mi sacht öber de Steern. Man dat scheel uk nix. „Tschä, Irmgard, sä ik denn no een Tietlang luut to mi, as sik nix dä, „denn goh man weller no boben!“

Man du glöövst dat jo nich, as ik inne Köök den Woterammel op den lütten Disch stohn sehg un dat natte Dook blangan, tau wüss ich op’n Stoot weller, wat ik in’n Keller wullt harr. Mi den Rosshoorstuvenbessen mitnehmen! „Gifft dat sowat?! Kloor nich, dat ik de Komern glieks schiermookt heff! Anners harr ik dat an Enn uk noch vergeten! Ober nu vertell du mi mool,wat schall’n dorvon holen? Warr ik woll doch oolt?!