Liselotte Greife
Schoolmeesters hebbt dat ok nich jümmer eenfach vondaag. Welke Schölers hebbt ene ruge Oort un Wies sik optoföhrn. Is swoor, mit jüm ümtogohn. Jüst de hebbt denn oftins noch dat Regeer över de ganze Klass.
Steiht woll mennigmol ok veel Unglück achter so een Opföhrn. De Kinner weet nich mehr, wonem se sik an holln schöllt. Toveel ward rünnerreten. Se mööt sik in ene Welt trechtfinnen, de keen Trüchholln mehr hett.
Een goden Schoolmeester mookt sik över sowat Gedanken. Un wenn he ok nich veel ännern kann – in sien Rebeet, bi siene Schölers, dor will he dat tominnst versöken.
Mit gode Wöör – geiht dat nich. Mit Strofen – al lang nich. Woll mutt he mennigmol strofen. Over ännern – ännern deit sik dorüm nix.
Speel – Speel is noch jümmer een Weg toeenanner ween. He hett sik een Speel utdacht, dat veel Moot von em föddert. O jo – he weet dat. Over he is goot anschreven bi sien Schölers un bi jümehr Öllern. He kann dat wogen. He hett ok Kollegen funnen, de mitmoken wöllt.
Mit jüm un mit siene Schölers sett he sik denn tohoop, besnackt allns. Denn schrifft he een lütt Theoterstück. Schoolmeesters un Schölers schöllt dor mitspeeln. Over de Rullen sünd utwesselt. Schölers speelt Schoolmeesters un Schoolmeesters speelt Schölers. Jo, dor höört Moot to. Sik so opföhrn op de Bühn as ruge Schölers dat mennigmol doot, ok leege Wöör bruken – dröff sowat överhaupt ween? De Kinner sünd all in de letzte Klass – föfteihn un sössteihn Johr oold. Liekers – wat schöllt de Öllern dorto seggen?
Over he will den Spegel vörholln. So mutt he denn ok de Wohrheit afspegeln.
Bi dat Speel, al bi de Proven, kummt denn ok ruut, dat Schölers goot beluurn köönt. Ganz besünners denn, wenn dat üm de Egenorten von de Schoolmeesters geiht. Se höllt ok enen Spegel vör, un mennigeen mutt över sien Schadden springen.
Dat Speel kummt to`n Schooljohrsenn würklich op de Bühn. De Schoolmeester, de sik dat utdacht hett, un ok dat Regeer föhrt, seggt to Anfang wat se vörhebbt. He meent, dat dat woll nödig is. He sülm hett een Schöler to speeln, de ganz besünners rug un opsternaatsch is.
So, as all de annern ok, speelt he dat best. Elkeen Speler harr jo lange Tiet dat to sehn kregen, wat he nu speeln schall. Un pröövt hebbt se jo ok. Bi düsse Proven hett dat nich bloots veel Spooß geven – ok veel Nodinken, un veel opeenanner togohn.
Dat gifft denn mehr Bifall as de Schoolmeesters sik dat dacht harrn.De Öllern – de mehrsten tominnst – hebbt dat goot opnomen. Se hebbt den Sinn von dat Speel verstohn. Mag woll ween, dat de ene oder annere ok een anner Urdeel hett. Over to höörn is nix.
Ännert sik wat no so enen Speel? Jede Proov hett den Spegel klorer mookt. Enen Versöök – enen Versöök ist dat doch woll wert.
