Marie-Luise Hoppe
In Opas Rumpelkamer dor kann een Saken finnen, de gifft dat anners kuum noch to sehn: Klapperig Rööd, ‚n olen Sliepsteen, Melkkannen, een Lüttjen „Volksempfänger“ (Radio) Schruven, Plünnen un Iesen, een Leinboom un wat nich all.
Mudder meent: „Den ganzen Kraam den schull Opa man opletzt wegsmieten.” Over Opa deit dat nich. „Opa“, worüm bewohrst du egentlich den ganzen Krempel op?“ will de lüttje Tim weten, „kannst doch all’ns in’n Koophuus köpen.“ „Jo mien Jung, dat seggst du so. Hüdigendaags kannst för Gild all’ns kriegen. Dat weer over nich jümmer so.“ „Hest woll keen Gild hat, Opa?“ fraagt Tim. Nu kummt Opa in’t Vertell’n: „Weest wat, mien Jung, as ik so oolt weer as du, do harr’n wie Krieg. Dat ganze Volk müss spoorsom leven, un meist gor nix wörr wegsmeten. Kunnst all’ns noch to irgenwat bruken. Dat güng all in de School los: Jedeen Dag nehmen wi dat Nachrichtenblatt vun’n Vördag mit na School. Keen Stück Papier keem um. Wi kreegen ok eerst een neet Schoolheft, wenn wi dree vullschreven Hefte den Schoolmester afgeven haarn. Un wenn wi dormit nich utkemen, denn hebbt wi de Kanten vun dat Narichtenblatt vullschreven. Un wat meenst, wat wi noch all’ns mit na School bringen schull’n? Knoken ton Bispill, de överbleven weern vun den Braden. Ut de Knoken wörr Sepen maakt. Ole Kleeder, Plünnen, Pröppens, Kapseln von Buddels, Iesen un Metallen, dat all wörr bruukt. Jo, veele Gemeenden müssen sogor de Karkenklocken aflevern, de wörrn smölt un to Waffen maakt. Na de School tögen wi mit’n ganze Horde Jungs un Deerns dör de Fildmark un sammeln Krüder, ut de worr Tee un Medizin maakt. Brennetteln, Brummel-un Bickbeern, Blomen vun’n Linnenboom, Eckern un Kastanjen, Blöör vun’n Barkenboom. Junge, dat geev nix, wat’n nich bruken kunn. All, wat wi so tohop söcht harrn, dat slepen wi mit na School. Dor müss de Kraam eerstmal op’n Böön drögen. De Froonslüüd domols, de hebbt neiht un knütt för de Soldaten, ok wenn’t keen Tüüg un keen Wull to köpen geev. Ut twee kaputte Büxen worr een nee maakt. Een ole Strickjack hebbt se oprebbelt un ut de Wull, de noch nich so möör weer, Socken knütt. Zü, mien Jung, so sünd wi as Kinner opwussen: Blot nix wegsmieten, kannst all’ns bruken. Un dat sitt dor vundaag noch bi mi binnen.“ „Opa, ik maak mit mien Fründ Benno noch’n Lüttje Radtour.“ „Paß goot op“, röpt Opa achteran. Dat duur nich lang, dor kaamt de beiden Jungs wedder an. „Opa, de Bimmel vun Benno sien Rad is twei, kannst du de amenn wedder trechtmaken?“ fragt Tim. Opa verswinnt in sein Rumpelkomer, un kummt vohrhaftig mit ‚n Bimmelklock rut. „Man“, seggt Benno to sein Fründ, „dien Opa, de kann woll hexen?“ „Ne“, antert Tim, „mien Opa smitt nix weg, de kann all’ns noch bruken.“
