Uschi Krämer

Düsse lüttje Geschicht kunn allerwärts spelen. Se kunn allerwärts dor spelen, wonööm sick Kinner findt, de för anner Kinner wat doon willt. Un dat geiht so: En klatert sick anner Tüüg an, deklameert Gedichten, mookt Musik oder speelt sowat as Theaterstücken. Bedankt weert de Spelers denn mit mehr oder minner Geld, wat se nödig bruukt üm förannerseen wat Godet to doon.

So güng dat ok mit Marco, Timm un Michi.

De dree sünd wat‘ n dicke Frünne nöhmen deit. In ehr Dörp gifft dat ok noch anner Kinner, so as den Sascha, den Dirk, den Nils, den Matthies und de Deerns Anja, Tanja un Svenja.

Un denn ist dor noch de Dennis.

Dennis hett dat in dat Dörp von den ick Jo vertellen will, gor nich so eenfach. Sien Huut is’n beten wat düster un sien Hoor is noch düsterer un ganz krüllig.

De anner Kinner kennt sowat in ehr Dörp nich un dorüm ok findt Dennis keen Frünnen. Nüms will mit em spelen. Wat ’n Truurspeel. He ist so ’n netten Jungen. Un em deit dat so weh – jümmer alleen!

De annern denkt dor nich wieter öber no, wenn se den Lütten eenfach an die Siet schuben un em dor stohnloten doot.

Froogst nu Marco, Timm oder Michi dorno, zuckt de blots mit de Schüllern un meent: „Ooch, de will ok jo gor nich, oder?“

Jo, jo, oder …!

Marco, Tim un Michi sünd anners beste Kumpeln. Se sünd ok jo de in Dörp, de in jedet Johr dorbi hölpt, wat för Kinner to doon. Vun Momang hebbt de ganzen Lütten ’n Kinnergoorn nödig, un de dree Jungs willt hölpen Geld dorför tohooptokleihn.

In Dezember – wenn dat so up Wiehnachten geiht, willt Marco, Timm und Michi ’n Vörstellung as de „Hilligen Dree Könige ut dat Morrnland“ geben.

Achterher goht se mit ’n Hoot rüm, Geld sammeln för den neen Kinnergoorn – so harrn se sick dat dachd.

Twee Doog ehrder dat ‚t losgohn schall, mookt sich also Marco un Timm up den Padd, mit Michi allns besnacken un noch ’n beten döröben.

Ober – oh Josef un Maria! – De Michi liggt in Bett, kann nich upstohn un meist nich Piep un nich Papp seggen. Böös verküllt!

„De Doktor hett seggt, ik möß noch tomins een ganze Week in Bett blieben“, piepst Michi ünner sien Deek vor. Un denn fangt he böös an mit Hosten.

„Vull uncool“, seggt Marco. (He seggt jümmer cool oder uncool. He geiht doch mit de Tiet – jedenfalls meent he dat.)

„Un Du kanns amenn nich doch …“ versocht Tim dat noch ees.

„Dat kann doch ’n Blinner mit sien Krückstock sehn, dat dat nich geiht“, schüddkoppt Marco trurig.

Michi dreiht sick no de Wand, dat de annern sien Tronen nich seht.

„Un wenn wi beide alleen, Tim, Du un ick … versocht Marco dat.

„Wi köönt doch nicht de t w e e „Dree Hilligen Könige“ ween.

Nu loopt ok bi Tim de Tronen.

As Michi dat gewohr ward, dreiht he sick üm un kreiht: „Ji kunnen doch den Jens frogen!“

„Geiht doch nich, de hett doch helle Hoor!“ meent Marco.

„Un mit Huut un Hoor lett de sick bestimmt nich för uns infarben!“ nöölt Tim. „Ober – wenn ick dat so bedinken do – ganz düsterhoorn sünd wie doch ok nich.“

„Ober nich flasshoorn.“

Nu güngen se aal dör. Ober se fünnen nüms, den se as „Düstern König ut dat Morrnland“ harrn bruken kunnt. De möß ok jo in Michi sien Kostüm rinpassen. De en wöör to groot, de anner to lütt, woller ’n annern wöör to dick oder to spiddelig.

Nix wull passen.

As nu ener vun Anja, Tanja un Svenja to doon harr, heet dat: „Mien Gott, nee, dat sünd doch Deerns!“

„Dat markt doch nüms!“

„Nee, dor mook ick nich mit. Mit Deerns treck ick nich los!“

Dor rappel sick dat lüttje kranke Hohn noch ees up: „Ick wüß woll een …“

„Un? Wen?“

„Ji drööfd mi dat ober nich för Öbel nehmen …“

„Hold Di dor noch nich an up! Wen?“

„Den Dennis!“

„Segg mol hebbt se Di?“

„Büst Du öberkandidelt, büst Du bregenklöterig, goht se mit Di dör?“

„So en as den Dennis kanns doch nich nehmen! De is doch gor nich vun hier. Un wat noch veel leger is, he is ’n Utlänner!“

„De Hilligen Dree Könige wöörn ok nich vun hier … Utlänner döörn se doch woll ok … as Ji dat so seggt …“

„Dat is doch ganz wat anners!“

„Wat ist denn dor so anners?“ will Michi dat nu weten.

„Nu jo, ebend anners.“

Michi prökel noch ees no: „Un Klook is de Dennis ok. De kann inspringen, ohn, dat he lang an den Text leern mutt. Un he kunn ok jo direkt ut dat Morrnland komen.“

„Jo, deit he ok woll, quees Tim.

„Ick will ober keen Utlänner dorbi hebben!“

„Denn speel Du doch de „Hilligen Twee Inlänner!“ wurd Michi vergrellt.

„Do ick ok!“ steek Marco nu ’n dicken Kopp up.

„Un dat Ji ‚t man weet. Mien Kostüm kriegt nüms anners as Dennis! Päng!“

Un he dreih de annern den Puckel to.

„Wat schall dat denn?“

„Ick … ick … ick mag em ebend. Vun all de Kinner is he mi an Leefsden. Glieks no Jo!“

„Hm“, brummel Marco.

„Hm“, gnuffel Tim.

„Nee“, güng Tim dat woller an. „De Kroom löppt nich. Mit den Dennis snackt doch nüms. De is doch …“

„Wat is he?“ kööm Michi in sien Bett woller hoch.

Marco un Tim wöörn an ‚t Grummeln un Brummeln … nee, den Dennis … nee, den wullen se dor nich bihebben.

„Tja …“ meen Michi „De Dennis, de hett akkroot mien Grött. He kunn so in mien Kostüm rinslappen. Un .. as ick al sä … annerseen kriegt mien Kostüm so un so nich. Un noch ees: Päng! Un nu loot mi slopen.“

Marco un Tim sleken sick no buten. Lange Tiet säen se nix nich. Se stappern liesen un griesmulen noch Huus to.

Doch denn füng Tim an: „Du Marco …“

„Wat is?“

„Du weeßt doch, dat ick Karnickel heff …?“

„Wat fangst denn nu vun diene narrschen Karnickel an?“

„Miene Karnickel sünd nich narrsch! Un all lang nich de „Ralle“.“

„Ralle?“ fröög Marco sick dat no. Dat is doch dat gnetterswatte Karnickel, nich?“

„Hm.“

„Du den mag ick lieden. Den mag ick besönners lieden. ’n ganzen plietschen, nich?“

„Ick sülben mag em ok so geern. Is ober anners as all de annern. De Farv … de Ogen … is so veel schöner!“

„Hm, jo, is ober anners!“

„Dat is doch jüst dat Schöne! Mann, he bringt Leben in de Buud!“

„Is woll wohr. Un so klook is he, de schöne Ralle, nich?“

„Hm hm. Dor koomt de annern nich mit!“

„Weeßt wat?“, Tim bleef miteens stohn, „Ick heff ebend vörher an den Ralle dinken mößd, as wi dat vun Dennis to doon harrn!“

„Ach, Du ok?“

„Schüllen wi woll …?“

„Jo, schüllen wie woll …?“

„Ick glööv dat meist.“

„Denn loot uns man upstunns. Un Michi …“

„Hm?“

„Ick meen, de Michi de will sick bestimmt freihn, wenn wi nu woller bi em ankoomt … ick meen … dat Kostüm för Dennis afhooln …, un dat wie Dennis frogen willt.“

Wat glöövt Ji, wo dull sick Micki freit hett. Un denn eers Dennis! Vun de Tiet an sünd Dennis, Tim, Michi un Marco dicke Frünnen.

Dennis ist vull mittmang!