Hinrich Gerken

Wenn du dat richtig nehmen deist, denn müss dat egenlich heten „Vörsicht un Vördenken“. – Mook di vörher dien Gedanken öber dat, wat du moken wullt! Denn kummt dat gor nich eerst to Arger un Striet. Du kannst nich eenfach in dienen Gorden een Füer anböten un püüstern, – al gor nich, wenn de Novers de Wäsche op de Lien hebbt. – Dat harrst du di ober ok al vörher seggen kunnt. – Un jüst so is dat, wenn di dünkt, du musst utgerekent in de Nacht oder in de Middoogsstünn Klavier spelen. Ok dat bringt di keen Frünnen in. Ober wunnert di dat? –

Wer Rücksicht nimmt op annere, de höört gewiss nich to de slechten Minschen. Jan meen dat ok un wull sien Deel dorto bidregen. – He un sien Grete harrn nu jümehr Stuuv un ok de Sloopkomer mit enen neen Teppichfootbodden utleggen loten. Grete harr dat allens utsöcht no ehren Gesmack. Un Jan müch dat ok lieden. He harr Grete ok ganz fast toseggt, dat he nu nich mehr mit de Strotenschoh op den feinen Teppich pedden wull. Sien Fro harr em extro noch een Poor Puuschen mitbröcht. Und de stünnen to `n Wesseln vör de Stubendöör. Buten dröff he de ober nich antehn. De schullen jo nich dreckig warrn. Un Jan hööl sik dor ok an. För de Arbeit op den Hoff un in den Kohstall stünnen jo de Gummistevel proot – buten vör de Huusdöör.

Den annern Morgen wull he den Stall utmessen. In de Komer töög he sik dat Arbeitstüüch an un dach dorbi an Grete un an den neen Footbodden. He pedd in de Puuschen un güng vörsichtig öber den neen Teppich – dör de Stuuv, über den Floor – bit an de Huusdöör. Buten steeg he in de Gummistevel. – Un denn nöhm he de feinen Puuschen in de Hand un dröög se öber den Floor un dör de Stuuv in de Sloopkomer. Dor stell he jüm fein blangen dat Bett.

As Grete rinkööm, do sehg se de Bescherung. – Wat denn passeer, dorvon swieg ik leber still. – Rücksicht nehmen, dat is goot. Ober vörher kummt dat Nodenken – oder beter noch: dat Vördenken! –